zaterdag 22 maart 2008

VERKEERSREGELS VOOR DE INTERIEURBRANCHE


Als iedereen door rood of te hard rijdt, dan ontstaat er een chaos en uiterst onveilige verkeerssituatie. In het verkeer zijn er echter vastgestelde en wettelijke regels, waar iedereen zich aan heeft te houden, op straffe van boetes of erger. Voor het 'verkeer' tussen leveranciers en afnemers in de interieurbranche bestaan deze regels eigenlijk niet, behoudens allerlei individuele verkoopvoorwaarden.

Er bestaan wel ongeschreven regels, waaraan bijna niemand zich meer gebonden acht en dit heeft de laatste jaren voor een chaos en onveilige marktsituatie gezorgd. Leveranciers voelen zich vrij om aan iedereen te leveren; particulieren, rechtstreekse projecten, het maakt allemaal niet meer uit. Pakken wat je pakken kan, zonder rekening te houden met de vaste afnemers, de woninginrichters, décorateurs, binnenhuisarchitecten enz. Deze vakhandel houdt zich echter ook niet meer aan de ongeschreven regels en voelt zich vrij om met alle mogelijke leveranciers te werken, goederen desnoods via andere (buitenlandse) kanalen te bestellen en af te wijken van algemeen geldende adviesverkoopprijzen.

Kortom, zowel leveranciers en vakhandelaren 'klooien' maar wat aan en niemand wordt meer aangesproken op zijn of haar zakelijke gedrag.

Als leverancier pleit ik ervoor dat we de interieurbranche weer veilig en transparant maken en roep alle partijen op zich te bezinnen op de toekomst. Voor de afnemers, de vakhandel, zou moeten gelden dat men selectiever is in de keuze van leveranciers en merken. Haal niet alle mogelijke merken in huis, maar kies voor een beperkt aantal merken (en hun leveranciers) die zich aan de ongeschreven spelregels houden en die bij het niveau van uw onderneming passen. Voor de leveranciers zou moeten gelden dat men zich weer beperkt tot de feitelijke corporate business, het beleveren van de vakhandel.

Ik pleit voor selectiviteit, het ontwikkelen van een visie, het maken van keuzes, meer onderlinge betrokkenheid en het versterken van onderlinge banden, waarin geen plaats is voor opportunisme. Laten leveranciers en vakhandel de krachten bundelen om de interieurbranche weer gezond te maken en een goede toekomst te geven. We moeten niet vergeten dat de vakkennis en de ouderwetse vaklieden in rap tempo verdwijnen. De vervlakking van de maatschappij en van de interieurbranche is stuitend. Particulieren zijn van harte bereid om (veel) geld uit te geven aan het interieur, maar niet aan iets dat ze op alle hoeken van de straat in de interieurwinkels terugzien; overal hetzelfde. Alleen door zich te onderscheiden van anderen vergroot men de kans op een succesvolle toekomst.


Er zijn mensen die mij ouderwets en naïef vinden, een roepende in de woestijn. Mocht blijken dat mijn visie niet aanspreekt en niets los maakt, wat rest mij dan nog om mij bij de rest aan te sluiten en ook mijn eigen 'vrije' gang te gaan? Wie doet mij wat?

info@bartbrugman.com